Alweer vijf weken voorbij
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
11 Maart 2014 | Zuid-Afrika, South Africa
Twee weken geleden dat ik iets heb geschreven, dus hierbij weer een verhaal vanuit het mooie Zuid- Afrika.
Allereerst een terugblik naar stage. Stage verloopt prima en het gaat al als normaal aanvoelen. Ik sta echt niet meer elke dag te popelen om les te geven, maar toch geniet ik van hele kleine dingen.
Nog steeds blijft het slaan pijnlijk om te zien en had me voorgenomen om in gesprek te gaan met de directeur. Maar helaas, de directeur blijkt de ergste te zijn. Toen de kinderen hoorden dat de directeur kwam lesgeven, schreeuwden de kinderen van angst om geslagen te worden. De kinderen zijn daar zo op gefocust dat zelfs een leerling in mijn klas heel hard begon te huilen, omdat ze een papiertje van mij per ongeluk had kapot gemaakt. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat het geen probleem was, maar het meisje reageerde erg gespannen. In de pauzes zie je dat de kinderen elkaar slaan met takken, linialen of de hand. Dit is puur modelleer gedrag. Alleen het verkeerde gedrag.
Tijdens een lifeskills- les ging het over het zelfvertrouwen van kinderen. Ieder kind moest 10 goede talenten/karaktereigenschappen van zichzelf opschrijven en uiteindelijk vergelijken met de kinderen in de klas. De antwoorden verraste me. Er kwamen antwoorden als: goed in wassen, schoonmaken en koken. Hobby’s hebben de kinderen niet en dit zijn de dagelijkse bezigheden voor hen. Wat hebben de kinderen in Nederland het toch goed!
In het weekend hebben we wat avontuur opgezocht. We hebben door rivieren gelopen/geslenterd, van rotsen gesprongen, gewandeld door de wilde natuur en gezwommen naar een prachtige waterval. Na vier weken niet te hebben gesport, kwamen we voldaan terug van een mooie tocht.
Daarnaast hebben we een weeshuis bezocht. Dit weeshuis is opgezet door een vrouw die vrijwillig kinderen in huis nam om hen te helpen. In de loop der tijd wist de politie haar te vinden en brachten ze steeds meer kinderen. Niets wordt gesubsidieerd en de vrouw moet de kinderen onderhouden aan de hand van donaties en giften. Ze hebben een mooi huis met veel kleding en speelgoed, maar de kinderen stinken enorm. Deze dag hebben we met de kinderen gespeeld en samen koekjes gebakken. Het voelde voor ons als een extra stagedag, maar doordat we steeds meer achtergrondverhalen hoorden gingen we de dag anders ervaren. Veel kinderen hebben een verschrikkelijk verleden. Een voorbeeld over een jongetje die is gevonden tussen de lijken, nadat zijn moeder van 14 (prostituee) hem dumpte in een lijkenhuis. Verder een jongetje die gedumpt was door moeder, omdat dit kindje getint was en haar nieuwe man geen ‘wit’ kind wilde. (Haar ex-man was blank). Verschrikkelijk om te horen en dan geeft zo’n dag je een goed gevoel, wanneer je ziet dat de kinderen genieten van je aanwezigheid!
Als laatste een leuk weetje! In het weekend reizen we naar de stad en dat doen we door middel van taxibusjes. Er worden daar 15 mensen in een klein minibusje gepropt, wat net past. Je kan zelf aangeven waar je wilt uitstappen of instappen. Het grappige is, dat de mensen hier zo lui zijn, dat ze een taxichauffeur elke vijf meter laten stoppen. Zelf vijf meter lopen vinden ze te veel moeite.
Hopelijk hebben jullie genoten van mijn verhaal. De tijd lijkt hier soms voorbij te vliegen, maar er zijn ook tijden bij dat het juist heel langzaam gaat. Ik mis Teun enorm en dat maakt het soms moeilijk, maar aan de andere kant ben ik ook enorm aan het genieten. Als laatste nog de welbekende weetjes:
Weetjes:
- De mensen zeggen sorry, wanneer je zelf iets laat vallen.
- De mensen gooien al het afval op de grond. Overal langs de weg liggen etensresten, blikjes, flesjes en zakken.
- Aan het eind van de maand is het extra druk in de stad, omdat de mensen hun loon hebben gehad.
- De familie waar we verblijven hebben het goed qua inkomen. Maar ze moeten hier zo enorm hard werken voor hun geld, dat ze amper weekend hebben en zelfs hun kinderen weken niet zien. Maar geld is voor hen een mooie toekomst voor hun kinderen. En ik denk dat ze daar in dit land toch gelijk in hebben.
Allereerst een terugblik naar stage. Stage verloopt prima en het gaat al als normaal aanvoelen. Ik sta echt niet meer elke dag te popelen om les te geven, maar toch geniet ik van hele kleine dingen.
Nog steeds blijft het slaan pijnlijk om te zien en had me voorgenomen om in gesprek te gaan met de directeur. Maar helaas, de directeur blijkt de ergste te zijn. Toen de kinderen hoorden dat de directeur kwam lesgeven, schreeuwden de kinderen van angst om geslagen te worden. De kinderen zijn daar zo op gefocust dat zelfs een leerling in mijn klas heel hard begon te huilen, omdat ze een papiertje van mij per ongeluk had kapot gemaakt. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat het geen probleem was, maar het meisje reageerde erg gespannen. In de pauzes zie je dat de kinderen elkaar slaan met takken, linialen of de hand. Dit is puur modelleer gedrag. Alleen het verkeerde gedrag.
Tijdens een lifeskills- les ging het over het zelfvertrouwen van kinderen. Ieder kind moest 10 goede talenten/karaktereigenschappen van zichzelf opschrijven en uiteindelijk vergelijken met de kinderen in de klas. De antwoorden verraste me. Er kwamen antwoorden als: goed in wassen, schoonmaken en koken. Hobby’s hebben de kinderen niet en dit zijn de dagelijkse bezigheden voor hen. Wat hebben de kinderen in Nederland het toch goed!
In het weekend hebben we wat avontuur opgezocht. We hebben door rivieren gelopen/geslenterd, van rotsen gesprongen, gewandeld door de wilde natuur en gezwommen naar een prachtige waterval. Na vier weken niet te hebben gesport, kwamen we voldaan terug van een mooie tocht.
Daarnaast hebben we een weeshuis bezocht. Dit weeshuis is opgezet door een vrouw die vrijwillig kinderen in huis nam om hen te helpen. In de loop der tijd wist de politie haar te vinden en brachten ze steeds meer kinderen. Niets wordt gesubsidieerd en de vrouw moet de kinderen onderhouden aan de hand van donaties en giften. Ze hebben een mooi huis met veel kleding en speelgoed, maar de kinderen stinken enorm. Deze dag hebben we met de kinderen gespeeld en samen koekjes gebakken. Het voelde voor ons als een extra stagedag, maar doordat we steeds meer achtergrondverhalen hoorden gingen we de dag anders ervaren. Veel kinderen hebben een verschrikkelijk verleden. Een voorbeeld over een jongetje die is gevonden tussen de lijken, nadat zijn moeder van 14 (prostituee) hem dumpte in een lijkenhuis. Verder een jongetje die gedumpt was door moeder, omdat dit kindje getint was en haar nieuwe man geen ‘wit’ kind wilde. (Haar ex-man was blank). Verschrikkelijk om te horen en dan geeft zo’n dag je een goed gevoel, wanneer je ziet dat de kinderen genieten van je aanwezigheid!
Als laatste een leuk weetje! In het weekend reizen we naar de stad en dat doen we door middel van taxibusjes. Er worden daar 15 mensen in een klein minibusje gepropt, wat net past. Je kan zelf aangeven waar je wilt uitstappen of instappen. Het grappige is, dat de mensen hier zo lui zijn, dat ze een taxichauffeur elke vijf meter laten stoppen. Zelf vijf meter lopen vinden ze te veel moeite.
Hopelijk hebben jullie genoten van mijn verhaal. De tijd lijkt hier soms voorbij te vliegen, maar er zijn ook tijden bij dat het juist heel langzaam gaat. Ik mis Teun enorm en dat maakt het soms moeilijk, maar aan de andere kant ben ik ook enorm aan het genieten. Als laatste nog de welbekende weetjes:
Weetjes:
- De mensen zeggen sorry, wanneer je zelf iets laat vallen.
- De mensen gooien al het afval op de grond. Overal langs de weg liggen etensresten, blikjes, flesjes en zakken.
- Aan het eind van de maand is het extra druk in de stad, omdat de mensen hun loon hebben gehad.
- De familie waar we verblijven hebben het goed qua inkomen. Maar ze moeten hier zo enorm hard werken voor hun geld, dat ze amper weekend hebben en zelfs hun kinderen weken niet zien. Maar geld is voor hen een mooie toekomst voor hun kinderen. En ik denk dat ze daar in dit land toch gelijk in hebben.
-
11 Maart 2014 - 11:56
Opa Aussems:
Mooi verslag en krijg nu een indruk hoe jij daar instaat. Niet makkelijk ,maar soms ook blij om zoveel voor die kinderen te betekenen. Ben enorm trost op je mèske. Lieve groetjes van Opa en een dikke kus. -
11 Maart 2014 - 13:36
Laukje:
Lieve Anne, wat een indrukwekkend verhaal weer! Net zoals je opa ben ik ook enorm trots op je, en met mij nog heeeeeeeel veel anderen! Super knap van je wat je allemaal doet daar. Blijf genieten. En ik ben ook weer blij als je veilig terug bent. Liefs xxx Laukje
-
11 Maart 2014 - 13:44
Dun Onkel Wim:
Mooi verhaal weer. Dat die kinderen zo openhartig zijn, dat verbaast mij een beetje. Ik hoop dat die leerkrachten ook iets opsteken van hun stagiaires...dat het anders kan.
Succes komende weken! -
11 Maart 2014 - 15:27
Jeroen:
Heey Annie,
weer een mooi verhaal maar gelukkig had je ons al wat op de hoogte gehouden via de watsapp! De foto's en de verhalen worden steeds mooier en mooier! Ik ben erg benieuwd naar je nieuwe avonturen van de komende weken! En mischien... dat we elkaar over de skype weer eens spreken komende week! Laat je het me weten wanneer het je uitkomt?
Kusje
-
11 Maart 2014 - 15:45
Paulien:
Wat een mooi verhaal weer!! En ook ik ben erg trots op je.. Je doet het maar wel mooi!
Ik hoop dat ik je binnenkort een keer face to facet kan spreken, dus mocht je snel tijd hebben om te Skypen dan hoor īk dat graag!!
Xx -
11 Maart 2014 - 18:24
Angelie:
Wat een mooi verhaal, we hebben afgelopen zondag uitgebreid met je kunnen skypen en dat was fijn. Je bent een dappere dochter. Geniet nog meisje. Dikke kus. -
12 Maart 2014 - 18:48
Kees Hamers:
Zo beleef je wat! En beseft iedereen hoe goed wij het hier hebben! Ik begreep dat er wel meerdere studenten zijn geweest uit Nederland op de school waar jij nu werkt. Blijkbaar hebben die dan geen ander gedrag bij leerkrachten kunnen bewerkstelligen door good practice voorbeelden. Blijf de goede dingen doen, wees een voorbeeld dat het ook anders kan: wie weet pikken ze er iets van op. Succes en geniet ( want het is echt zo om). -
12 Maart 2014 - 23:24
Oma:
Anne wat vind ik het knap van je, dat je de problemen van de kinderen zo goed aanvoelt.
En op de mooie foto's kunnen we zien, dat de kinderen heel gek met je zijn'.
We kijken uit naar je verhalen, het is soms niet te begrijpen voor ons, maar zijn trots op jou, Onze kleindochter!!
En ik denk dat jouw Teuntje dat ook wel is.
En pa en ma zeker. Ze kunnen daar nog veel van jou leren.
Een dikke pakkert Oma -
13 Maart 2014 - 16:34
Opa Oogd:
Mijn lieve kleindochter. Ik heb vandaag donderdag 13 mrt. je verhalen nog eens goed gelezen. Ik vind het geweldig wat je daar doet voor de gekleurde kinderen van Zuid Afrika. Aandoenlijk is het te zien als de lachende kinderen om je heen geschaard zijn, toch een teken van verbondenheid.
Je fotoreportages zijn geweldig. Ik geniet er zeer van. Uit je verslagen merk ik dat je het daar goed
naar je zin hebt en dat je er goed functioneert. Je bent echt al bezig Zuid Afrikaanse gewoontes te doorzien. Het is ook prettig om te horen dat je je op tijd kunt ontspannen, want zo'n stage levert toch altijd wat stress op. Anne ik wens je nog een vruchtbare tijd in het verre land en ik weet zeker dat je straks thuiskomt met een vracht vol fijne herinneringen en wijsheid.
Hartelijke groeten van Opa Voogd. Ik heb je wel gemist op de bekende poetsdagen. Je komt toch
nog terug hé. Doeiiiiiiiii. -
24 Maart 2014 - 18:32
Karin Perfors:
Hoi Anne,
Leuk om je verhaal te lezen. Je doet daar heel wat ervaringen op leuke, minder leuke en heftige. Jij kunt straks een heel boek schrijven over wat je allemaal hebt meegemaakt. Ja, dan mogen we hier in Nederland niet mopperen. Ook aan de kinderen hier kunt je straks heel wat meegeven. Geniet nog van de komende tijd en ik probeer je te blijven volgen.
Groetjes, Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
